Noot bij Rechtbank Utrecht, 4 juli 2012.
Op het eerste gezicht gaat deze uitspraak over de gevolgen van een fatale termijn indien partijen na het niet-halen daarvan vooralsnog blijven samenwerken. Bij nadere analyse gaat deze zaak echter om de vraag wat te doen als je als klant een IT-project ingezogen bent dat je eigenlijk niet had gewild. Hoe vaak komt het niet voor dat er gaande de rit meer geld en tijd nodig blijkt om een project te kunnen voltooien? Als klant sta je dan vaak met de rug tegen de muur. Blijf je het budget verhogen, neem je genoegen met verdere uitloop? Het alternatief is vaak niet aanlokkelijk. Als je een andere leverancier het project opnieuw laat doen, is het al even onzeker of het nu wel conform verwachting zal slagen. De eerdere investeringen in tijd en geld zijn dan vaak voor niets geweest. Geschillen met de oude leverancier over de vraag of er conform overeenkomst geleverd is, hebben een onzekere uitkomst en kosten veel geld en managementaandacht. En bij alle alternatieven is het vrijwel zeker dat de gedroomde IT-oplossing met een enorme vertraging zal worden opgeleverd ten opzichte van de oorspronkelijke leverdatum, tegen een hogere prijs en zonder alle gehoopte functionaliteit.