In de logistiek wordt steeds meer digitaal afgehandeld. Zo is het gebruik van de zogenaamde sign on glass handtekening wijdverbreid. Dat roept vragen op over de rechtsgevolgen van digitaal vastgelegde verklaringen. We betreden dan het gebied van de elektronische handtekening. Sinds 1 juli 2016 regelt de Europese Verordening betreffende elektronische identificatie en vertrouwensdiensten voor elektronische transacties in de interne markt (“Eidas-Verordening”) de gelijkstelling tussen handgeschreven en elektronische handtekeningen. De Verordening volgt daarmee de eerdere Europese Richtlijn op inzake Elektronische handtekeningen uit 1999. Centraal staat daarbij de gekwalificeerde elektronische handtekening. Deze handtekening is in het verleden nooit een groot succes geworden. Dit komt onder meer doordat de wetgeving zware eisen stelt aan het gebruik en gebruik nauwelijks wezenlijk voordeel biedt. In de praktijk zijn daarom minder complexe varianten ontwikkeld, die wel veel worden gebruikt. Te denken valt daarbij bijvoorbeeld aan de systemen voor internetbankieren of DigiD. In dit artikel onderzoeken wij of de Eidas-Verordening de populariteit van de gekwalificeerde elektronische handtekeningen zal vergroten.