23 december 2019
Polo van der Putt geeft in een recent artikel in het tijdschrift Computerrecht een update van de rechtspraak over IT-wanprestatie. Veel IT-projecten blijken nog steeds moeilijk in te kaderen. Oorspronkelijke verwachtingen over planning, scope en budget worden veelal niet waargemaakt. Het onverplicht meegaan in een alternatief (‘doormodderen’) kan (tijdelijk) een reële optie zijn, maar om de juridische positie te borgen zal het veelal nodig zijn om daar duidelijke voorwaarden aan te verbinden. Meestal lijkt dat niet te gebeuren en dan neemt de kans toe dat een rechter oordeelt dat de oorspronkelijke contractuele termijnen niet meer afdwingbaar zijn. Bij termijnoverschrijdingen en ondeugdelijke levering blijft de ingebrekestelling vaak noodzakelijk om de leverancier in verzuim te doen raken. De jurisprudentie laat zien dat een teleurgestelde afnemer vaak (opnieuw) zal moeten beginnen om een dossier op te bouwen, waarbij opeisbare vorderingen worden geconcretiseerd, overeengekomen procesafspraken worden nageleefd en wordt aangemaand bij tekortkomingen. Er lijkt een toename te zijn van verweer van leveranciers gebaseerd op klachtplicht en schuldeisersverzuim. Deze verweren blijken een lage slagingskans te hebben. In de uitvoering van een project zal een leverancier professionele zorg moeten betrachten. Deze zorgplicht kan een additionele invalshoek zijn om een falende leverancier aan te spreken.